Eskişehir’in İlçeleri

Eskişehir’de ilk devlet kuran millet Hititler olmuştur. Uzun yıllar bu medeniyete ev sahipliği yapan bölgede Frigler, Bizans, Persler, Lidyalılar, Selçuklular ve Osmanlı devleti egemenliği görülmüştür. Yunan kaynaklarında şehrin adı Dorylaion olarak geçmektedir. Daha sonra bu bölgeye Eskişehir ismi verilmiştir.

İç Anadolu bölgesinde yer alan şehir coğrafi yapı olarak çok fazla yükseklik yoktur. Kış aylarında kar yağışı görülen bölgede yaz aylarında yağışsız ve sıcak geçmektedir. Bor madeninin büyük bir kısmına ev sahipliği yapmaktadır.

Merkezde 2, toplamda 14 ilçenin bulunduğu şehrin nüfusu 900 bine yaklaşmıştır. Çok sayıda iş imkanı olması ve bunun yanı sıra eğitim veren önemli üniversitelerin şehirde yer alması ülkemizin en kalabalık ilk 25 şehrinden birisi olmasını sağlamaktadır.

Eskişehir'de günübirlik eğlenceleriniz için uygun fiyatları ile sizi mutlu edecek oteller için Eskişehir otelleri sayfamızı ziyaret etmeyi unutmayın.

Odunpazarı

Odunpazarı, Eskişehir’in merkez ilçelerden birisidir. Porsuk Çayı’nın güneyinde yer alan ilçede 400 binin üzerinde insan yaşamaktadır. Şehrin en kalabalık noktalarından biridir.

Eskişehir’de ilk yerleşim burada başlamıştır. İlçenin merkezindeki evler UNESCO tarafından Dünya Mirası Geçici Listesi’ne dahil edilmiştir. Deniz seviyesinden yaklaşık 869 metre yüksek olan Odunpazarı Eskişehir’in en yoğun ziyaret alan yerleri arasındadır.

İlçede çok sayıda tarihi bina yer almaktadır. Daktilo Müzesi, Osmanlı Evi Müzesi, Kurşunlu Külliyesi ve Atatürk Müzesi bunlar arasında öne çıkan noktalardır. Odunpazarı daha çok tarihi evleri ile anılan bir bölgedir. Bu evlerin birçoğu aslına uygun olarak restore edilmiş olup bölgeye turizm açısından önemli derecede canlılık kazandırmaktadır.

Sivrihisar

Sivrihisar, Eskişehir’in il merkezinde yer alan ilçelerinin ardından en kalabalık üçüncü ilçesidir. Yüzölçümü olarak da en büyük ilçesi konumundaki ilçede toplam 20 binin üzerinde insan yaşamaktadır.

Sivrihisar’ın en büyük özelliklerinden Yunus Emre, Aziz Mahmut Hüdai, Hızır Bey ve Nasreddin Hoca gibi ünlü büyüklere ev sahipliği yapmış olmasıdır.

Eskişehir’in güney batısındaki ilçe 95 kilometre uzaklıkta yer almaktadır. Cumhuriyet tarihindeki ilk bakanlar kuruluna ev sahipliği yapmıştır. Ayıca önemli tarihi eserlerde ilçede yer almaktadır. Bu da ilçeye çok sayıda yerli ve yabancı turisti çekmektedir.

67 ağaç sütundan oluşan Ulu Cami ve Kibele’nin Büyük Tapınağı ilçenin tarihi eserleri arasında öne çıkmaktadır. 1926’ya kadar Ankara’ya bağlı olan ilçe daha sonra Eskişehir sınırlarına dahil edilmiştir.

Eskişehir'de birbirinden farklı mekanlar ile sizi büyüleyecek yerler için Eskişehir'de gezilecek yerler yazımıza göz atabilirsiniz.

Tepebaşı

Eskişehir’in merkez ilçelerinden birisidir. Tepebaşı’nda 360 bine yakın insan bulunmaktadır. Porsuk Çayı’nın kuzeyinde yer alan ilçede okuma yazma bilmeyen insan sayısı nüfusa oranla çok düşüktür. Anadolu Üniversitesi’ne ev sahipli yapan Tepebaşı’nda ayrıca çok sayıda fabrika, sanayi ve teknoloji kuruluşu bulunmaktadır.

İlçe merkezi çok modern bir yapıya sahip olsa da birçok tarihi merkeze de ev sahipliği yapmaktadır. Müzeler, tarihi eserlerin yanı sıra eğlence merkezleri de dikkat çekmektedir.

Karasal iklimin görüldüğü Tepebaşı’nda yazlar sıcak ve kurak geçerken, kış ayları çok soğuk ve yağışlıdır. 91 adet mahalleden oluşan ilçenin en kalabalık yeri Çamlıca’dır. İlçede yıl boyunca çok sayıda sanatsal aktivite düzenlenmektedir.

Tepebaşı’nın güneyinde Odunpazarı, doğusunda Alpu, batısında İnönü ve Bilecik, kuzeyinde Mihalgazi ve Sarıcakaya yer almaktadır. Tren, hava yolu ve kara yolu ile ilçe merkezine rahatça ulaşılabilmektedir.

Çifteler

Eskişehir’in, 15 binin üzerinde nüfusu ile ilçe merkezindeki ilçelerin haricinde, en kalabalık ikinci ilçesi konumundadır. Şehir merkezinin güneybatısında yer almaktadır. İl merkezine 65 kilometre uzaklıktadır. Doğusunda Sivrihisar, kuzeyinde Mahmudiye, batısında Seyitgazi ve Han ilçeleri bulunmaktadır.

1954 yılında alınan karar ile ilçe teşkilatı kurulmuştur. Birkaç tane fabrikanın bulunduğu ilçede yaşayan halk geçimini büyük oranda tarım ve hayvancılık ile sağlamaktadır. Pancar, buğday, arpa, nohut ve yulaf en çok üretilen tarım ürünleri arasında yer almaktadır. Şehir etrafında Frigler Dönemi’nden kalma mezarlar bulunmaktadır.

Eskişehir’edoğru yola çıkmaya karar verdiyseniz, gezilmesi gereken yerleri öğrenmek için Eskişehir gezi rehberi sayfasını ziyaret edin.

Mihalıççık

Birinci Dünya Savaşı sonrasında Yunan işgaline uğrayan bölgeler arasında yer almaktadır. 1915 yılına kadar Ankara’ya bağlı bir ilçe olmuş daha sonra Eskişehir’e bağlanmıştır. Şehir ve köylerinde 8500’ün üzerinde insan yaşamaktadır.

Şehir halkı geçimini hayvancılık ve tarım işleri ile sağlamaktadır. Eskişehir’in diğer ilçelerinde göre coğrafi yapısı içerisinde ormanlar daha geniş bir alan kaplamaktadır. Sanayi faaliyetleri gelişmediği ilçenin yanından Sakarya Nehri akmaktadır.

İl merkezinin doğusunda yer alan ilçeye kara yolu ile 92 kilometrelik yolu kat ederek ulaşılmaktadır. Krom, Linyit, Manyezit ve Kaolin madenleri bölgeden çıkmaktadır. İlçede ünlü kaplıcalar da yer almaktadır.

Mahmudiye

Mahmudiye il merkezinin güney batısında 8 bine yakın nüfusa sahip bir ilçedir. 1950 yılında ilçe statüsünü kazanan bölgede okuma yazma oranı çok yüksektir. 52 kilometre uzaklıkta olan şehir merkezine ulaşmak için 1 saatlik bir araç yolcuğu yapmak gerekmektedir.

TİGEM’e ait büyük bir işletme ilçede yer almaktadır. Ayrıca bölgede TJK’ya ait bir de tesis bulunmaktadır. Hipodroma sahip ilçede çok sayıda at çiftliği hizmet vermektedir. Her yıl Eylül ayında at yarışları düzenlenmektedir. İlçeye bağlı 15 tane köy bulunmaktadır.

Her bütçeye uygun fiyatları ile rahat konaklama hizmetleri sunan yerler için Eskişehir pansiyon sayfamıza göz atabilirsiniz.

Seyitgazi

Seyitgazi, ismini tarihte Battalgazi olarak bilinen önemli bir liderden almıştır. Bölgedeki ilk yerleşimin milattan önce 3000 ile 3500 yıllarına tarihlendiği bilinmektedir. Günümüzde Alevi inancının yoğun yaşandığı noktalarından birisidir.

Eskişehir’in güneyinde yer alan ilçenin merkeze uzaklığı 42 kilometredir. Bir saatte il merkezine ulaşılan şehrin nüfusu 14 bine yakındır. Eti-Maden İşletmeleri’nin faaliyet gösterdiği ilçe de ayrıca farklı sanayi kuruluşları da yer almaktadır. Şehirde geçimin ana gelir kaynakları tarım ve hayvancılıktır.

İlçe ve etrafında el örgüsü çoraplar çok ünlüdür. Bu çoraplar farklı hayvan figürleri ve renkli iplikler kullanılarak yapıldığı için ilgi çekmektedir. Bölgedeki evler genelde tek katlı olup Osmanlı Dönemi’ne ait eserlerde yer almaktadır.

Beylikova

Eskişehir il merkezinin doğusunda yer alan ilçelerden birisidir. 1988 yılında alınan karar ile ilçe statüsüne kavuşmuştur. 7 bine yakın nüfusu ile bölgenin en küçük ilçelerinden birisidir. İl merkezine 77 kilometre uzaklıktadır.

İlçenin batısında Alpu ve Mahmudiye, doğusunda Mihalıççık ve Sivrihisar yer almaktadır. Karasal iklimin hakim olduğu Beylikova’ya yıl boyunca çok az yağış düşmektedir. 4 mahalleden oluşan ilçenin tarihteki ismi Beylikahır olarak bilinmektedir. Selçuklular Dönemi’nde bu bölgede at yetiştiriciliği yapılmıştır. 1960’lı yıllarda Bulgaristan’dan gelen Türkler ile nüfus sayısı hızlıca artmıştır.

Günyüzü

Eskişehir’in en uzak ilçesi Günyüzü, il merkezine 135 kilometre mesafede olup 7 bine yakın nüfusa sahiptir. Bizans Dönemi’nde küçük bir yerleşim yeri olarak bilinse de ilçenin büyümesinde Anadolu Selçuklu Devleti’nin bölgeye yerleştiği dönem etkili olmuştur.

Coğrafi yapı olarak geniş bir düzlük alana sahip olsa da ilçede dağlar ve kayalık alanlar da mevcuttur. Karasal bir iklime sahip olan Günyüzü’nde yaşayan halk geçimini hayvancılık ve tarım faaliyetleri yaparak sağlamaktadır. Kavun da ilçede yetiştirilen en önemli tarım ürünleri arasında yer almaktadır.

Alpu

Eskişehir il merkezinin doğusunda yer alan Alpu, şehir merkezine 40 kilometre uzaklıktadır. İlçenin doğusunda Mihalıççık, güney doğusunda Beylikova, güneyinde Mahmudiye yer almaktadır. İlçenin en büyük özelliği Lületaşı çıkarılan tek yerleşim yeri olmasıdır.

Son yıllarda kır bölümünde yaşayan insan sayısı giderek düşmüş olup, veriler tutulmamaktadır. Eskişehir tarihi içinde değerlendirilen önemli bir yere sahip olan bölge, 1988 yılında alınan karar ile ilçe statüsüne kavuşmuştur. Alpu’da yaşayan halk geçiminin tarım, hayvancılık ve gümüş işlemeciliği yaparak sağlamaktadır.

İnönü

Frigler Dönemi’nde kurulan merkezlerden birisi olarak bilinmektedir. Şehir merkezinin batısında Bilecik il sınırında yer almaktadır. Bizans Dönemi’nde bölgede kale inşa edilmiş ve günümüze kadar kalenin kalıntıları ulaşabilmiştir. Kurtuluş Savaşı esnasında İnönü Savaşları da ilçe sınırları içerisinde gerçekleşmiştir.

İlçeden demiryolu geçmektedir. 7 bine yakın nüfusu olan İnönü’de çok sayıda sanayi tesisi ve askeri tesis yer almaktadır. Türk Hava Kurumuna ait eğitim merkezi, Ford Otosan, Seramik ve Porselen tesisleri ilçe sınırlarındadır. Merkeze sadece 36 kilometre uzaklıkta olduğu için ulaşım rahatça sağlanmaktadır.

1987 yılında alınan karar ile ilçe olmasına karar verilmiştir. Cumhuriyet’in ilk yıllarında köyken zamanla gelişerek Bozüyük ilçesine bağlanmış, ardından ilçe olmasına karar verilmiştir.

Mihalgazi

Eskişehir’in kuzeyinde yer alan iki ilçesinden birisidir. Eski adı Gümele olan ilçe Osmanlı Dönemi’nde köyken günümüzde 3500 kişinin yaşadığı bir ilçe olmuştur. 1967 yılından 1990 yılına kadar belde statüsüne sahip olduktan sonra ilçe olmasına karar verilmiştir. 9 adet mahallenin bulunduğu ilçe Kurtuluş Savaşı zamanında büyük çatışmalara ev sahipliği yapmıştır.

Tarımcılık faaliyetlerinin gelişmiş olduğu ilçe bölgenin sebze ve meyve ihtiyacını büyük oranda karşılamaktadır. Sakarya Nehri’nin geçtiği Mihalgazi doğal güzellikleri ile Karadeniz ilçelerine benzemektedir. 2000’li yıllarda 15 bine yakın nüfusu olsa da zamanla göç vererek nüfusunu büyük oranda kaybetmiştir.

Sarıcakaya

Sarıcakaya içinden Sakarya Nehri’nin geçmesinin de etkisi ile sebze ve meyve yetiştiriciliği yoğun şekilde yapılan bir bölgedir. 1944 yılına kadar Söğüt’e bağlı olan bir kazayken o tarihten sonra Eskişehir’e bağlanmıştır. 1958 yılında ilçe olmuştur.

Bolu sınırında yer alan ilçenin batısında Bilecik, güneyinde Mihalgazi ilçeleri bulunmaktadır. Merkezinde ve etrafındaki köylerde 5 binin üzerinde insan yaşamaktadır. İklimsel yapı olarak bulunduğu bölgeden ayrılmaktadır mikro klima adı verilen bir iklim sistemine dahildir. Şehirdeki halk geçimini tarım faaliyetlerinden sağlamaktadır.

İl merkezine uzaklığı 47 kilometre olup, arabayla 1 saat içerisinde merkeze ulaşılmaktadır. İlçenin merkezde 5, toplamda 14 adet mahallesi bulunmaktadır.

Doğal şifa ve huzurun merkezi olan termal otellerde keyifli vakitler geçirebileceğiniz otellerin listesi Eskişehir termal oteller sayfasında yer almaktadır.

Han

Han, Eskişehir’in coğrafi sınır açısından en küçük ilçesi konumundadır. Kanunu Sultan Süleyman Dönemi’nde daha geniş sınırları olan ve kendisine bağlı 119 tane köy bulunan ilçe Cumhuriyet Dönemi’nde 1963 yılında kadar Afyon’a bağlıyken, daha sonra Çifteler İlçesi’ne bağlanmış ve 1990 yılında alınan karar ile ilçe olmasına karar verilmiştir.

İl merkezinin güneyinde konumlanan ilçe merkezi Afyon sınırındadır. Kuzeybatısında Seyitgazi, kuzeydoğusunda Çifteler ilçeleri bulunmaktadır. 2000 yakın insanın yaşadığı ilçede temel geçin kaynağı tarım ve hayvancılık ile sağlanmaktadır.